अमेरिकेत साधारणतः डिसेंबर, जानेवारी आणि फेब्रुवारी या महिन्यात बर्‍याच शहरांमध्ये बर्फवृष्टी होते. आपल्याकडे भारतात फक्त हिमाचल प्रदेश किंवा कश्मीर खोर्‍यातच बर्फवृष्टी अनुभवता येते. अर्थात प्रत्येक ठिकाणचं वातावरण वेगवेगळं असतं. कुठे ऊन जास्त तर कुठे पाऊस जास्त तर कुठे थंडी जास्त. आपल्याकडे म्हणजे भारतात तीन ऋतु आपण अनुभवतो. उन्हाळा, पावसाळा आणि हिवाळा. पण इतर थंड प्रदेशांमध्ये उन्हाळा आणि हिवाळा हे दोनच ऋतु असतात. तर सांगायचं असं की अमेरिकेत बर्फवृष्टी होणं हे नवीन नाही, परंतु प्रमाणाबाहेर बर्फ पडणं हे मात्र जनजीवन विस्कळीत होण्याचं कारण ठरू शकतं. आताही तसच घडलं. अगदी दोन दिवसापूर्वी अमेरिकेतल्या व्हर्जिनिया प्रांतात अतिबर्फवृष्टीमुळे चक्क ५० मैलांच्या पट्ट्यात असलेल्या इंटर-स्टेट ९५ (हे तिथल्या हायवेचं नाव) या महामार्गावर ट्रॅफिक जाम झाली होती. तुम्ही म्हणाल आपल्याइथेही मुंबई-पुणे द्रुतगती मार्गावर टँकर उलटल्यामुळे किंवा कुठला अपघात झाल्यामुळे ट्रॅफिक जाम होऊ शकते. मग अमेरिकेचं काय घेऊन बसलात? पण ही ‘आय ९५ हायवे’ वर ट्रॅफिक जाम झाली होती ती इतकी प्रचंड होती की लोक अक्षरशः २५ -३० तासांसाठी आपल्या गाड्यांमध्ये अडकून बसले होते... बरं आजूबाजूच हवामान चांगलं असेल तर आपण गाडीच्या बाहेर तरी पडू शकतो, पाय मोकळे करू शकतो, किंवा अवघडलेल्या स्थितीतून आपल्या वाहनातून बाहेर पडू शकतो. पण ‘आय ९५’ या महामार्गावर प्रचंड बर्फवृष्टी झाल्यामुळे, बर्फ साचल्यामुळे मोठे मोठे ट्रक, छोट्या गाड्या असं सगळं ठप्प झालं होतं. प्रचंड प्रमाणात बर्फ साठला होता. आपत्कालीन पथकाला, तसंच अग्निशमन दलाला सुद्धा अडकून पडलेल्या व्यक्तींना मदत करताना अडथळे येत होते.
ज्या
प्रमाणे अमेरिकेतल्या सामान्य नागरिकाना या बर्फावृष्टीमुळे स्वत:च्या वाहनातच
बसावं लागलं होतं, त्या प्रमाणे
व्ही आय पी व्यक्ति सुद्धा यात अडकल्या होत्या. परिस्थितीच तशी होती. तर, याचा फटका खुद्द अमेरिकी अध्यक्ष बायडेन यांनाही बसला. बायडेन यांना
जवळजवळ १ तास त्यांच्या ‘एअर फोर्स वन’
या खास विमानातच थांबून राहावं लागलं ... याचं कारण विमानाच्या धावपट्टीवर बर्फ
साचल्यामुळे विमान जमिनीवर उतरवणार तरी कसं... मग विमानाला १
तास आकाशातच घिरट्या घालाव्या लागल्या. मग चक्क बर्फ हटवणार्‍या गाड्यांना पाचारण
करण्यात आलं... आणि शेवटी बायडेन सुखरूपपणे त्यांच्या आलीशान अशा क्याडीलक या खास
गाडीत बसून त्यांचा ताफा पुढच्या ठिकाणाकडे रवाना झाला.
ही
झाली अध्यक्षांच्या बाबतीतली गोष्ट. पण अमेरिकेचे एक सिनेटर (म्हणजे खासदार)
डेमोक्रटिक पक्षाचे टिम केन हे सुद्धा चक्क २६ तास त्यांच्याच गाडीत बसून होते, अडकले होते, ते ही आय
९५ या महामार्गावर ट्रॅफिक जाम मध्ये होते आणि मार्ग पूर्ववत झाल्यानंतर ते
कॅपिटोल (अमेरिकी कॉंग्रेसचं सभागृह) या
त्यांच्या इच्छित स्थळी पोहोचले.
आपल्याला
वाचताना खरं तर केवळ रोमांचित करणारा अनुभव वाटेल, पण २५- ३० तास फक्त एकाच जागी बसून वेळ घालवणे किती अवघड आहे हे ज्यांनी
अनुभवलं त्यांनाच कळेल. अन्न, पाणी,
हवा, जागा, थंडीपासून बचाव करण्यासाठी
खास कपडे, प्रथमोपचार करण्यासाठी लागणारं साहित्य हे जवळ नसेल
तर काय करणार.
अतिप्रगत
असणार्‍या अमेरिकेमध्ये अशी परिस्थिती? हे वाचून कदाचित आपल्याला आश्चर्य वाटेल. पण निसर्ग अमेरिका आणि भारत, किंवा गरीब श्रीमंत, असा भेदभाव करत नाही...
त्याच्या रौद्र रूपासमोर मानव तो काय? त्या परिस्थितीतून
सुखरूप बाहेर पडण्याची तेवढी इच्छाच आपण व्यक्त करू शकतो...
व्हर्जिनियातील
ह्या ट्रॅफिक जाम मध्ये बर्फाबरोबर पाऊस पडत होता. अचानक कोसळलेल्या या आपत्तीत कोणाकडे अन्न शिल्लक नव्हतं, तर कोणाच्या गाडीतलं इंधन संपलं होतं... काहींनी सांगितलं की हा त्यांच्या
आयुष्यातला एकदा अनुभवाला येणारा असा ‘लाइफटाईम’ अनुभव होता. आसपासच्या लोकांनी ट्रॅफिक जाम मधील अडकलेल्या लोकांना मदत
केली. एका गाडीतून पती पत्नी प्रवास करत होते, ते या ट्रॅफिक
जाम मध्ये अडकले होते. त्यांना पुढेच एका ब्रेड ब्रेकिंग कंपनीचा ट्रक दिसल्यावर, त्यांनी लगेच त्या कंपनीच्या ग्राहक सुविधा केंद्राला फोन करून, या ट्रॅफिक जाम मध्ये अडकलेल्या लोकांना ब्रेड आणि काही खाण्याचे पदार्थ
पुरवता येतील का? अशी विचारणा केली, याची
त्वरित दखल घेऊन कंपनीच्या लोकांनी ट्रक ड्रायव्हरला फोन केला आणि त्याने ट्रक
उघडून आतले सामान आणि पदार्थांचं तिथल्या लोकांना वाटप केलं. संकटातल्या लोकांना
एका कॉल वर मदत मिळाली होती. हे होतं माणुसकीच दर्शन. ही मोठी दिलासादायक बाब!
टिप्पण्या
टिप्पणी पोस्ट करा